|
Najmlađi pilot MIG-a rekao je svojoj majci: "Mi piloti moramo da preuzmemo prvi udar na sebe i tako spasemo bar neko dete u ovoj zemlji."
Major Zoran Radosavljević poginuo je trećeg dana NATO agresije na bivšu SRJ 26. marta 1999. godine, u vazdušnoj borbi sa brojčano i tehnički znatno nadmoćnijim neprijateljem.
Njegov avion MIG -29. prema zvaničnoj verziji, oboren je u širem rejonu Loznice. ali su olupina i telo pronađeni nedaleko od mesta Teočak kod Bijeljine.
|  |
|
|
Komandant lovačkog puka poleteo je umesto mlađeg oficira u susret NATO eksadrili i bez oklevanja se upustio u neravnopravnu borbu
Potpukovnik Milenko Pavlović, od oca Milorada i majke Radmile, rođen je 1959. godine u selu Gornje Crniljevo pored Osečine, u valjevskoj opštini. Prva četiri razreda osnovne škole završio je u rodnom selu, a zatim naredna četiri u Osečini. Pohađao je Vazduhoplovnu gimnaziju u Mostaru, a potom nastavio školovanje kao pitomac Vazduhoplovne vojne akademije u Podgorici, Puli i Zadru.
Od 1982. godine službovao je u Batajnici. Dva puta vanredno je unapređivan: u majorski i čin potpukovnika.
| |
|
|
Pokojni Perić jedan je od heroja bombardovanja 1999. godine koji je preživeo obaranje MiG-29
24. marta 1999, 19 zemalja NATO napalo je Saveznu Republiku Jugoslaviju. U bombardovanju koje je trajalo 78 dana, učestvovalo je 600 najsavremenijih lovačkih aviona i bombardera NATO. Njima je donekle moglo da se suprotstavi samo 14 aviona MiG-29 Vojske Republike Jugoslavije. Jednim od tih aviona je poleteo pukovnik Slobodan Perić ne bi li se suprotstavio NATO avijaciji.
| |
|
|
Treba još dosta da se radi na dešifrovanju jezika narodne nošnje, kojoj pripada i obuća, tj. opanak. Mnogi uticaji, ali i autohtone odlike opanka nisu dorečene niti istražene. Velika enigma predstavljaju simboli koji se nalaze u svakom obliku, šari, ili veličini ukrasa, detalja na opanku i to nije do kraja isčitano.
| |
|
|
Neki podaci govore da je na terenu od Sarajeva preko Dalmacije, pa sve do Slavonije, spasila živote preko 40 hiljada ljudi.
| |
|
|
Prva Srpkinja postala je lekar u isto vreme kada i prva žena iz
Velike Britanije, a za vreme srpsko-bugarskog rata 1885. godine
bila je jedini lekar u Opštoj državnoj bolnici u Beogradu.
| |
|
|
Operacija Valkira (njemački: Unternehmen Walküre) bio je hitni plan o opstanku vlade sastavljen za Teritorijalnu rezervnu vojsku njemačkog Heera koja bi ga izvršila ukoliko bi, iz bilo kojeg razloga, došlo do raspada građanske poslušnosti u državi, uzrokovanog nemogućnosti nacističke vlade da održi kontrolu nad građanima. Plan je subsekventno odobrio i Adolf Hitler, strahujući da bi konstanta Saveznička bombardiranja mogla uzrokovati građanske nemire ili pobunu zatvorenika u logorima za prisilni rad.
| |
|
|
Darivao je Srbima crkve, sirotišta, škole, pevačka društva…
Mudri ljudi su oduvek znali da je njihovo samo ono što Boga radi daruju drugome. Sima Andrejević Igumanov jedna je od takvih ličnosti za koga patrijarh Pavle kaže da nije založio samo sav svoj imetak, već celog sebe u prosvetne i humanitarne ciljeve čime je uzrastao u velikog dobrotvora celog srpskog naroda.
| |
|
|
Srđan Aleksić bio je bosanskohercegovački Srbin iz Trebinja, glumac amater i plivačka nada, poznat po tome što je izgubio život braneći sugrađanina Bošnjaka od batinanja.
| |
|
|
„Neka me svi zaborave! To mi je svejedno! Ali će mi teško pasti ako me moji Srbi zaborave!”
| |
|
|
Ceo svoj imetak, procenjen između dva svetska rata na 5 miliona dinara, testamentom je ostavio "na prosvetne svrhe".
| |
|
|
“Ja imam samo jedan pravi amanet, jednu malu želju, a to je: da u čovečanstvu napreduje moj srpski narod koga sam jako voleo”
| |
|
|
Filip Višnjić (1767-1834) je jedan od najpoznatijih srpskih guslara i tvoraca srpskih narodnih pjesama.
Filip Višnjić je rođen na Majevici, u selu Gornja Trnova, kod Ugljevika. Oslepevši od velikih boginja još kao dete, Višnjić je postao profesionalni pevač. S guslama u rukama je putovao po čitavom bosanskom pašaluku, pa i dalje, sve do Skadra. Po selima i na manastirskim saborima pevao je Srbima, a prolazeći kroz gradove pevao je na dvorovima turskih prvaka. Dve publike tražile su različite pesme tako da je Višnjić imao dva različita repertoara, jedan za svoje hrišćanske a drugi za muslimanske slušaoce. Njegove pesme o Svetom Savi karakteristične su za manastirski, hagiografski repertoar slepih pevača.
| |
|
|
Jedina žena na svetu nosilac francuskog odlikovanja Ratni krst sa zlatnom palminom granom
| |
|
|
Škotlanđanka je došla u Srbiju da bi negovala ranjenike u Prvom svetskom ratu.
| |
|
|
Jednoglasan je zaključak da je „najzaslužniji za razvoj vazdušnog saobraćaja na ovim prostorima“.
| |
|
|
Oktobra 1944.godine hrabim presecanjem kablova sačuvao je miniran Savski most i pomogao oslobađanje Beograda.
| |
|
|
Sama je iz Varšavskog geta i sigurne smrti izbavila 2500 dece
| |
|
|
Domovini je ostavio sve što je imao, a sahranili ga srpski studenti koje je ceo život pomagao, kao i vojsku i pozorište
| |
|
|
Vojnik srpske vojske u Prvom svetskom ratu poginuo je sahranjujući neprijateljskog vojnika
| |
|
|
Stanovniku Kule posthumno dodeljeno visoko izraelsko priznanje za spasavanje Jevreja u Drugom svetskom ratu. Na Zidu časti, u Vrtu pravednika Memorijalnog centra Jad vašem u Jerusalimu, odnedavno stoji uklesano ime Nikole Bošnjaka iz Kule, kao jednog od dobitnika medalje „Pravednik među nacijama“ – najviše počasti izraelske države prema nejevrejima, koji su spasavali Jevreje od nacističkog pogroma u Drugom svetskom ratu.
| |
|
|
Spasao je tokom okupacije 148 građana, ali mu je posle rata oduzeta imovina, a on oteran u zatvor
| |
|
|
Milan Petrović (Niš, 15/28. maj 1886 — Zemun, 22. oktobar 1963), poznati nišlija, lekar, potpukovnik u srpskom sanitetu, specijalista pedijatrije, urednik Srpskog arhiva, predsednik suda časti SLD, jedan od osnivača Pedijatrijske sekcije SLD, bavio se zubarstvom, obišao svet brodom, a Srbiju sanitetskim vozom (kao komandant voza), učesnik dva rata.
| |
|
|
Nemački vojnik 20. jula 1941. godine u Smederevskoj Palanci odbio je da strelja šumadijske rodoljube, i otišao u smrt zajedno sa njima
| |
|
|
Procenjuje se da je zahvaljujući odvažnosti Ćiunea Sugihare i njegove žene Jukiko tokom Drugog svetskog rata spaseno oko 10.000 ljudi.
Ćiune Sugihara (1.1.1900–31.7.1986) bio je japanski diplomata koji je uoči i za vreme Drugog svetskog rata služio kao vicekonzul japanskog carstva u Litvaniji.
Tokom rata pomogao je hiljadama Jevreja da napuste zemlju – izdavanjem tranzitnih viza, kako bi nevoljnici otputovali u Japan. Većina Jevreja koji su pobegli bili su izbeglice iz Poljske (koju je okupirala Nemačka) ili su bili stanovnici Litvanije.
| |
|
|
Iako bi se ovaj izraz po svom etimološkom značenju mogao tumačiti kao pokret uperen protiv svih naroda semitskog porekla, on se ne odnosi na druge semitske narode, np na Arape, nego isključivo na Jevereje. Antisemitizam se pojavljuje još u Srednjem veku, a podržavali su ga katolički sveštenici, feudalci, trgovci. Do polovine 19 veka antisemitizam se više ispoljavao u društvenim odnosima, a manje u diskriminatorskom zakonodavstvu i progonima Jevreja.
| |
|
|
"Koliko je jedno društvo moralno, vidi se po onome što čini njegovoj deci"
Dietrich Bonhoeffer
Na dan 9. Aprila 1945. Godine pogubljen je jedan od najvećih nemačkih oponenata Nacističkog režima, Ditrih Bonhofer. Naučnik, teolog, protestanski sveštenik, borac za ljudska prava i mučenik. Napisao je više knjiga, važno je istaći dela poput „Etike“, „Život zajedno“, njegovih pisama iz zatvora , i jednog od najpoznatijih klasika savremene hrišćanske literature „Cenu učeništva“, delo koje predstavlja njegovu jedinstvenu teološku refleksiju u kojoj raspravlja o odnosu milosti i moralnih vrednosti. Njegove misli i reči osvedočiće sopstvenim delima, bezrezervno se boreći da zaustavi Nacističku mašineriju smrti, a pokoljenjima koje dolaze ostaviće primer ljudske solidarnosti, jedinstva, pravde i pre svega hrišćanske vere i požrtvovanja.
| |
|
|
Jedan od uticajnih klasika nemačke pedagogije s kraja 18. i tokom 19. veka je švajcarski pedagog i reformator obrazovanja Johan Hajnrih Pestaloci (1746-1827). Ono što je Pestaloci zagovarao - atmosferu ljubavi, prihvatanje i uvažavanje potreba, mogućnosti i interesovanja deteta kao osnovu za razvoj zdrave i ostvarene ličnosti, i danas su osnovni ciljevi i principi koji se teže ostvariti u savremenom procesu vaspitanja i obrazovanja.
| |
|
|
Dositej Obradović (svetovno ime Dimitrije) -Čakovo, 1739, 1742. ili 1744 — Beograd, 28. mart 1811je bio srpski prosvetitelj i reformator revolucionarnog perioda nacionalnog buđenja i preporoda. Rođen je u rumunskom delu Banata tadašnje Austrije. Školovao se za kaluđera, ali je napustio taj poziv i krenuo na putovanja po celoj Evropi, gde je primio ideje evropskog prosvetiteljstva i racionalizma. Ponesen takvim idejama radio je na prosvećivanju svog naroda, prevodio je razna dela među kojima su najpoznatije Ezopove basne, a potom je i sam pisao dela, prvenstveno programskog tipa, među kojima je najpoznatije „Život i priključenija“. Dositej je bio prvi popečitelj prosvete u Sovjetu i tvorac svečane pesme „Vostani Serbie“. Njegovi ostaci počivaju u Beogradu, na ulazu u Sabornu crkvu.
| |
|
|
Ksenija Atanasijević (1894 — 1981) bila je prva žena-docent i prva žena koja je doktorirala na Beogradskom univerzitetu 1922. godine. Diplomirala je čistu filozofiju sa klasičnim jezicima. Bila je prevodilac klasičnih filozofskih dela, kao i pisac studija, članaka, metafizičkih i etičkih rasprava. Između dva svetska rata bila je profesor na Univerzitetu u Beogradu. Objavljeni su njeni Filozofski fragmenti. Prevodila je dela Aristotela (Organon), Platona (dijalog Parmenid), Spinoze (Etika), Adlera (Individualna psihologija). Bila prva srpska feministkinja, Ksenija Atanasijević je, uprkos priznanjima u svetu, u Beogradu celog života bila izložena mržnji, pakostima i zavisti čaršije, osveti prosečnih.
| |
|
|
KON JELENA (1883-1942) dobrotvorka
U vreme velike ekonomske krize 1925. Jelena Kon je u Novom Sadu osnovala humanitarno društvo Kora hleba koje se pre svega brinulo o siromašnoj deci, majkama i svima koji su bili u nevolji. U okviru društva osnovano je dečije obdanište i savetovalište za majke, koje su tu mogle da dobiju sigurno mleko za svoju decu. Da bi udruženje imalo što veće donacije, Jelena Kon je organizovala brojne humanitarne koncerte. Tako su u Novom Sadu gostovali, između ostalih, Bronislav Huberman (1928), Artur Rubinštajn (1929). Za vreme mađarske okupacije, tokom zloglasne racije 1942. Jelena Kon je kao Jevrejka uhapšena, mučena a zatim ubijena i bačena u Dunav, zajedno sa velikim brojem Novosađana, uglavnom Srba i Jevreja.
preuzeto sa- elmundosefard.wikidot.com
| |
|
|
SAVKA SUBOTIĆ (1834-1918 ) borac za ženska prava
Potiče iz poznate novosadske porodice Polita-Desančića. Ova obrazovana i energična žena bila je prva predsednica Srpskog narodnog ženskog saveza, Kola srpskih sestra i Zadruge Srpkinja Novosatkinja. Bavila se proučavanjem društvenog života žena u Vojvodini, a nekoliko njenih predavanja objavio je Ženski svet, glasilo Zadruge Srpkinja Novosatkinja. Bila je odlična retoričarka a nakon predavanja u bečkom Naučnom klubu 1910. nazvana je "Der Mutter eines Volkes". U celoj Evropi bila je poznata i cenjena. Pokrenula je pitanje osnivanja ženske zadruge sa zadatkom da siromašnu, a talentovanu žensku decu, pomogne u spremanju za učiteljice i da radi na otvaranju ženskih škola, naročito Više škole u Pančevu.
| |
|
|
Ivan Jugović (ili Jovan Savić, Sombor 1772. - 1813.) je bio profesor Velike škole u Beogradu i sekretar Praviteljstvujuščeg sovjeta posle smrti Božidara Grujovića. Bio je pripadnik austrofilske struje među ustanicima.
| |
|
|
Zaharije Stefanović Orfelin (Vukovar 1726—19. januar 1785. Novi Sad) istaknuti srpski pesnik, istoričar, bakrorezac, barokni prosvetitelj, graver, kaligraf i pisac udžbenika.
| |
|
|
Slobodan Jovanović (1869—1958), predsednik i potpredsednik ministarskog saveta (vlade) Kraljevine Jugoslavije u izbeglištvu, potpredsednik ministarskog saveta (vlade) Kraljevine Jugoslavije (od 27. marta 1941), predsednik Srpske kraljevske akademije, rektor Beogradskog univerziteta profesor javnog prava i dekan Pravnog fakulteta u Beogradu, pravnik, istoričar, književnik.
| |
|
|
Pronalazač
Rođen je 1851. u Vilzburgu u Austriji. Roditelji mu nisu u tom mestu stanovali, već mu je majka – koja je poreklom Austrijanka – u to vreme bila u gostima kod svog brata. Na krštenju j edobio ime Ignjat, ali su to roditelji po starom običaju izmenili u Ognjeslav. Stanovali su u Pešti gde mu je otac bio žitarski trgovac. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Pešti. Tamo je učio i tehniku. Sovjetski tehnički pisci kažu za njega da je bio visoko tehnički obrazovan. Vaspitan je u duhu porodičnih, staleških i verskih tradicija. U njegovoj kući u Petrogradu čuvane su razne porodične i crkvene relikvije, kao što su porodični plemićki grb, slike starih predaka i ikone.
| |
|
|
Svaki grad ima velikane koji obeleže jednu epohu njegovog razvoja. Svaki civilizovani grad čvrsto se drži uspomene i baštine svojih velikana ne zaboravljajući njihova velika dela. U Novom Sadu osim jedne ulice, koja je jedino obeležje po kojem građani znaju da je postojao neko po imenu Ignjat Pavlas, ne postoji ništa drugo, ponajmanje odgovarajuća spomen ploča, ili bista, čak ni u Železničkoj ulici gde je svojevremeno živeo taj naš nacionalni dobrotvor i jedan od najvećih patriota u Bačkoj i na Balkanu!
| |
|
|
|
